Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Ωρέ που πάμε;;;

    "Η νεότητα δεν είναι μια χρονική περίοδος, είναι μια πνευματική κατάσταση."    Mateo Aleman, Ισπανός συγγραφέας

Ο συγγραφέας το έθεσε πολύ σωστά. Ο νέος είναι ότι πιο πολύτιμο και παράλληλα ευαίσθητο διαθέτεις σαν κοινωνία. Το έχω ξαναγράψει, η εικόνα και η ταυτότητα της αυριανής κοινωνίας φαίνεται από σήμερα κιόλας, μέσω της μόρφωσης, των αξιών και των όσων σε γενικές γραμμές παρέχεις σαν κράτος στους νέους.
Τον νέο έχεις υποχρέωση να τον παραδώσεις έτοιμο ενήλικα στη κοινωνία, αφού πρώτα του παρέχεις την βασική εκπαίδευση, του έχεις μάθει να σκέφτεται ορθολογικά, τον έχεις στηρίξει ώστε να χτίσει έναν υγιή χαρακτήρα. Αυτά τα κερδίζει μέσα στο σχολείο και είναι τα βασικά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και κάποια δευτερεύονται στοιχεία, καθόλου ασήμαντα, τα οποία βοηθάνε και αυτά από τη μεριά τους στη σωστή ανάπλαση του νέου. Είναι η ασφάλεια που νιώθει στο σχολείο και σε διάφορους άλλους χώρους όπου μπορεί να κινείται μόνος του, είναι η δυνατότητα να έχει την ευκαιρία να ασχοληθεί με δημιουργηκές δραστηριότητες οι οποίες μεταφράζονται ως επιπρόσθετοι φορείς κοινωνικοποίησής του, είναι πολύ απλά η επένδυση του κράτους για μονάδες του που τις θεωρεί εξίσου ισάξιες και σημαντικές. Διότι οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο αλλά η κοινωνία που τους αγνοεί και τους χτυπάει έχει πάντα άδικο. Αυτό είναι νόμος.
Μπορεί να καταντάω γραφικός, αλλά προσωπική μου άποψη είναι ότι κοινωνία που δεν επενδύει το μεγαλύτερο ποσοστό της στην εκπαίδευση και στην υγεία είναι μαθηματικά σίγουρο ότι στο μέλον δεν θα είναι υγειής και δεν αναφέρομαι στη κυριολεκτική έννοια της λέξης...
Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μια τέτοια κοινωνία. Δυστυχώς στην Ελλάδα προηγούνται "πιο σημαντικές" για τη κοινωνία ειδικότητες, όπως των θρησκευτικών λειτουργών και των αμέτρητων στρατιωτικο-ασφαλιτών λες και βρισκόμαστε σε εμπόλεμη και παράλληλα στρατιωτικά ελεγχόμενη κοινωνία. Σε δεύτερη μοίρα στην Ελλάδα μας βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί και όλοι όσοι προσφέρουν στην καθημερινή άμεση ασφάλεια και διευκόλυνση των πολιτών. Σε δεύτερη μοίρα είτε μέσω της απαξίωσης είτε ακόμα χειρότερα μέσω της απόλυσης. Κάποιοι επιλέγουν να τοποθετούν στη ζυγαριά αριθμούς. Όπου αριθμοί θεωρήστε εργαζόμενους ανεξαρτήτου κλάδου, αντικειμένου και εκπαίδευσης. Όλοι θεωρούνται απλοί αριθμοί. Και επανέρχομαι, καποιοι επαναλαμβάνω τοποθετούν πάνω στη ζυγαρία αριθμούς και αφαιρούν τα βάρη που τους εμποδίζουν με κριτήρια προφανώς ιδεολογικά αλλά επιτρέψτε μου να σχολιάσω ότι πρόκειται για κριτήρια που αρμόζουν σε περιόδους άλλες όπου κλάδοι όπως αυτοί που αντιπαρέθεσα προηγουμένως, αποτελούν βασικούς πυλώνες στήριξης καθεστώτων... Πως επιβεβαιώνεται αυτο; Με δηλώσεις σαν και αυτές: Kυριάκος Μητσοτάκης: "Δεν θα καταστραφεί η χώρα χωρίς σχολικούς φύλακες" Χωρίς ταγματασφαλίτες όμως; Θα καταστραφεί; Ρωτάω εγώ...
Ότι και να γράφουμε όμως, όσο και να τα ανακυκλώνουμε και να τα επαναλαμβάνουμε δεν κερδίζουμε κάτι. Αυτοί που οι Έλληνες πολίτες επίλεξαν να τους κυβερνήσουν αποφασίζουν και οι Έλληνες ως φαίνεται συμφωνούν. Προφανώς για να μην υπάρχουν αντιδράσεις από ολόκληρη τη κοινωνία, οι πολίτες της θα επιθυμούν αυτή τη φυσική συνέχειά της. Το τι μέλλει γενέσθαι θα το δούμε στο μέλλον αλλά σίγουρα με τέτοια μυαλά, τέτοιες λογικές και αντίστοιχες επιλογές η κοινωνία μόνο πίσω γυρίζει και αυτό αρέσει σε πολλούς Έλληνες όπως αποδυκνείται τελικά, δυστυχώς.
Κρίμα... Κρίμα γιατί σαν χώρα είναι τουλάχιστον γελοίο να περηφανεύεσαι για τον συμπατριώτη επιστήμονα που διέπρεψε στο εξωτερικό και σε έκανε διεθνώς διαφήμιση και από την άλλη να τον αποκλείεις από την χώρα σου επείδη την επιθυμείς στενόμυαλη και περιορισμένης ευθύνης...Κρίμα γιατί δεν έχει καμία λογική να περηφανεύεσαι ότι οι πρόγονοί σου εφηύραν αρκετές σπουδέες επιστήμες αλλά από την άλλη "διώχνεις" τους νέους σου στο εξωτερικό να ασκήσουν εκεί την επιστήμη τους. Είναι τέλος αστείο να μιλάς για φιλοσοφία και σπουδαίο κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο στην αρχαία Ελλάδα και από την άλλη να δημιουργείς αμόρφωτους πολίτες μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος που σαν χώρα διαθέτεις...
Η κατάντια σε όλο της το μεγαλείο...


Δημήτρης Γάτσιος