Νέοι και ανεργία

    Σήμερα είχαμε τα στοιχεία της στατιστικής εταιρίας για την ανεργία στην χώρα μας τον μήνα Αύγουστο. Σύμφωνα με αυτά, οι άνεργοι ξεπερνάνε για πρώτη φορά στην ιστορία, τις 900000. Από μόνο του ένα τέτοιο νούμερο είναι τεράστιο, πόσο μάλλον συγκριτικά και αναλογικά με τους κατοίκους  της Ελλάδας....

Παρακολουθώντας κάποιες πρωινές ενημερωτικές εκπομπές στην τηλεόραση, αυτό που σημείωναν και τους φαινόνταν περίεργο μάλιστα, είναι πως γίνεται εν μέσω καλοκαιριού όπου υπάρχουν τα εποχιακά επαγγέλματα, η ανεργία να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Είναι προφανές πλέον ότι οι επιχειρήσεις που κλείνουν μέρα με την μέρα είναι τόσες, που οι άνεργοι που προκείπτουν από αυτές, καλύπτουν και με το παραπάνω την όποια ¨ελάφρυνση¨ δίνουν στα στοιχεία της ανεργίας τα εποχιακά επαγγέλματα. Προφανώς και οι άμεσα επηρεαζόμενοι από όλο αυτό είναι κυρίως οι νέοι. Οι νέοι που τελειώνοντας τις σπουδές τους, βγαίνουν στην αγορά ψάχνοντας μια θέση, μια δουλειά, η οποία θα τους δίνει έστω τα απαραίτητα για να ζήσουν. Κακά τα ψέματα εδώ που έχουμε φτάσει θεωρείται απίθανο σχεδόν να βρει κάποιος εργασία στο αντικείμενο που σπούδασε. Η όλη ουσία είναι να βρει κάτι, το οποίο θα του αποφέρει έναν μισθό ώστε να μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Βέβαια, οι επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά με  γεωμετρική πρόοδο. Άρα οι θέσεις εργασίας μειώνονται και αυτές.  Γι αυτό, οι  εργαζόμενοι που χάνουν την δουλεία τους, τοποθετούνται και αυτοί στην λίστα της ανεργίας, εκεί όπου βρίσκονται και οι υπόλοιποι άνεργοι. Εκεί ακόμα, προσθέτονται και όλοι αυτοί οι οποίοι παίρνουν πτυχίο και βγαίνοντας στην κοινωνία δεν βρίσκουν κάποια δουλειά. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι με τους ρυθμούς που κινούνται όλα αυτά, οι άνεργοι μήνα με τον μήνα θα αυξάνονται.

Βεβαίως καθημερινώς κατακλιζόμαστε από απόψεις διαφόρων, οι οποίοι παροτρύνουν τους νέους να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό ώστε να βρουν δουλειά. Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό είναι τουλάχιστον εγκληματικό. Συμφωνώ με το ότι το να πας σήμερα σε κάποια ξένη χώρα, σου δίνει αρκετές πιθανότητες να βρεις μια δουλειά και να εργαστείς, κερδίζοντας κάποια απαραίτητα χρήματα. Το θέμα όμως είναι άλλο. Η μεγάλη ανεργία και ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των λουκέτων στις επιχειρίσεις, δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ελληνική υπόθεση. Ήδη σε πάρα πολλές χώρες, μεγαλύτερες ακόμα και από την Ελλάδα, παρατηρούμε ότι υπάρχουν και εκεί αντίστοιχα ποσοστά της ανεργίας. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής πολιτικής, της παγκόσμιας αυτής πολιτικής που ασκείται και έχει ως αποτέλεσμα την γιγάντωση των μεγάλων επιχειρίσεων, τον κολοσσών που συνηθίζουμε να λέμε και παραλλήλως τον αφανισμό των μικρών επιχειρίσεων σε όλο το κόσμο. Αυτό εμένα με κάνει να πιστεύω, ότι ακόμα και οι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη (βλ. ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κτλ), πολύ σύντομα κιόλας, θα έχουν και αυτές αντίστοιχα προβλήματα. Και εκεί η ανεργία θα εκτοξευθεί σε τόσο επικύνδυνα επίπεδα. Γιατί πολύ απλά το χρήμα που έχουν αυτές οι χώρες, θα μεταφερθεί στους κολοσσούς, που λέγαμε και πριν, ενώ οι ατομικές και μικρές επιχειρίσεις θα οδηγηθούν στην πτώχευση και στο κλείσιμο. Άρα το ποσοστό ανεργίας της Ελλάδας, θα γίνει και παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας, ενώ αν είναι και αυξημένο δεν θα μου φανεί και τόσο περίεργο. Σε όλο το κόσμο οι άνεργοι θα αποτελούν , όσο τραγικό και να ακούγεται αυτό, την πλειοψηφία της χώρας. Αυτό είναι σχεδόν σίγουρο, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Όλα αυτά λοιπόν, με κάνουν να διαφωνώ με τις απόψεις αυτών, που συμβουλεύουν τους νέους της Ελλάδας να μεταναστεύσουν.

Πιστεύω ότι, μόνη λύση, το μόνο που μπορεί να ανατρέψει αυτή την κατάσταση, είναι η αλλαγή πορείας στην παγκόσμια ασκούμενη πολιτική. Πρέπει επιτέλους το επίκεντρο να γίνει ο άνθρωπος και όχι οι τράπεζες και οι παγκόσμιοι κολοσσοί. Πρέπει ακόμα να γίνουν ενέργειες στον τομέα της ανάπτυξης, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αναπόφευκτο είναι ότι άμα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ο πλανήτης θα μετατραπεί σε έναν απέραντο ¨τρίτο κόσμο¨.  Οι περισσότεροι κάτοικοι του, θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, γιατί πολύ απλά δεν θα έχουν εισόδημα από πουθενά, όντας άνεργοι.

Θα ήθελα να κλείσω με μία ευχή. Αυτοί που βρίσκονται στα κέντρα αποφάσεων, να καταλάβουν το αδιέξοδο που είμαστε ήδη όπως επίσης και το ότι η αξία «Άνθρωπος», είναι η ανώτατη και θα πρέπει να αποτελεί την αρχή, το επίκεντρο και το τέλος. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Γάτσιος Δημήτριος