Την Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου ώρα 9.00 μ.μ. η ΚΛΠ παρουσιάζει το αριστούργημα του Ζαν Ρενουάρ "Ο κανόνας του παιχνιδιού"
Μια παρέα μεγαλοαστών προσκαλείται στον πύργο ενός αριστοκράτη. Οι ίντριγκες, ο αμοραλισμός, η υποκρισία και η εξαπάτηση καθορίζουν τις σχέσεις
και τις συμπεριφορές των πάντων.Η άρνηση ενός καλεσμένου να ακολουθήσει τους κανόνες του παιχνιδιού των υπολοίπων,
θα πυροδοτήσει αλυσιδωτά περιστατικά με τραγική κατάληξη.
Ο «Κανόνας του παιχνιδιού», το αριστούργημα της καριέρας του μεγάλου δημιουργού Ζαν Ρενουάρ, εξακολουθεί να αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο σημαντικά φιλμ όλων των εποχών, η ταινία που μαζί με τον «Πολίτη Κέην» πυροδότησε την καριέρα όλων των μεταπολεμικών κινηματογραφιστών, το σημείο αναφοράς του παγκόσμιου σινεμά μαζί με το κορυφαίο έργο του Όρσον Ουέλς.
Ο Ρενουάρ, μέσα από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην αριστοκρατική έπαυλη, χτίζει κομμάτι – κομμάτι την εικόνα μιας διεφθαρμένης, αμοραλιστικής, χωρίς αξίες κοινωνίας, ενός πολιτισμού που βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής του. Καταγράφει, χωρίς ίχνος καταγγελίας, πάντα με ανθρωπιά, συμπάθεια αλλά και σατιρική διάθεση, τις διαρκείς ίντριγκες, τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ αρσενικών και θηλυκών όλων των τάξεων, τις φιλίες τους και τους έρωτές τους, πάντα προσπαθώντας να κατανοήσει (και να δικαιολογήσει) τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις. Ισορροπεί θαυμαστά ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, στο φανερό και στο κρυφό, στο επιφανειακό και το μύχιο. Το στυλιζάρισμα της ταινίας, όπως συμβαίνει με όλα τα κορυφαία έργα τέχνης, ταυτίζεται αναπόσπαστα με την ιστορία. Το εντός και εκτός κάδρου, η μοναδική χρήση του βάθους πεδίου, τα γιγαντιαία τράβελινγκ, τα περίπλοκα μονοπλάνα αλλά και το κοφτερό μοντάζ, η ταυτόχρονη δράση πολλών χαρακτήρων σε πρώτο πλάνο και στο φόντο (πρόκειται για ένα φιλμ όπου σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες πρωταγωνιστούν), τα σκηνικά, η μουσική και τα κοστούμια ενορχηστρώνονται σε ένα ρευστό, παλλόμενο κινηματογραφικό σύμπαν.
7 δεκαετίες αργότερα, ο «Κανόνας του παιχνιδιού παραμένει ένα σύγχρονο, μοντέρνο φιλμ, απολαυστικό στη απλότητά του, απλότητα κατακτημένη μέσα από τους λαβυρίνθους μιας απίστευτα περίπλοκης όσο και περίπλοκης σύνθεσης. Η κατά Φρανσουά Τριφώ «ταινία των ταινιών» πέρασε τα δικά της πάθη. Η εικόνα μιας παντελώς διεφθαρμένης, ηθικά ανερμάτιστης αστικής τάξης εξόργισε το Γαλλικό κοινό και τις αρχές. Στα 1939, κι ενώ η βοή του πολέμου αντηχούσε ήδη, το φιλμ καταδικάζεται ως ανήθικο και η προβολή του απαγορεύεται. Χρειάστηκαν 25 χρόνια μέχρι να αποκατασταθεί το αρχικό director’s cut, η ταινία να επανακυκλοφορήσει και να πάρει τη θέση που της ανήκει στο πάνθεον της Ιστορίας του σινεμά.
Ο «κανόνας» παραμένει επίκαιρος ως σήμερα. Ο εκτός ελέγχου μικρόκοσμος του Ρενουάρ, ο περιφερόμενος θίασος κοινωνικών μοντέλων σε ένα θέατρο του παραλόγου, σε διαρκή, ατελείωτη φθορά, χωρίς αξίες, χωρίς ανθρωπιά, με την υφέρπουσα βία να εκδηλώνεται εκρηκτικά, παραμένει, αλίμονο, ακριβές ομοίωμα της ίδιας της σύγχρονης κοινωνίας μας. Το έργο του Ρενουάρ, ανάλαφρο, απολαυστικό, ανθρωπιστικό μα ανελέητα αληθινό, μας δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε σε αυτόν τον διαχρονικό αποκαλυπτικό καθρέφτη, να νιώσουμε και να κατανοήσουμε τους «κανόνες του παιχνιδιού».
