Αυτή η Πρωτοχρονιά δεν ήταν σαν τις άλλες. Για πρώτη φορά ίσως, μετά από πάρα πολλά χρόνια, η πρώτη ημέρα του χρόνου έστειλε ένα τόσο εκκωφαντικό μήνυμα, σχετικά με το… από πού έρχεται η κρίση, που βρίσκεται, και που βαδίζει, με γοργούς μάλιστα ρυθμούς.
Χθες, υπεγράφη η συμβολαιογραφική πράξη της αυτοχειρίας μιας ολόκληρης γενιάς. Της Γενιάς του Πολυτεχνείου. Στην οποία πολλοί αποδίδουν το σύνολο των δεινών που υφίσταται σήμερα η Ελλάδα. Επομένως, και οι γενιές που την ακολούθησαν.
Η Γενιά του Πολυτεχνείου θα μπορούσε να αποτυπωθεί με σχετική ακρίβεια, στην περίπτωση του Χρήστου Παπουτσή. Ένας ανήσυχος νέος, την περίοδο που παλεύαμε να απαλλαγούμε από τη δικτατορία. Πρόεδρος της ΕΦΕΕ, κρατώντας στα χέρια του τη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου. Μετά, ήρθε η ένταξη στο ΠΑΣΟΚ. Δίπλα στον Ανδρέα. Από τα αγαπημένα παιδιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Τον Χρήστο Παπουτσή τον προόριζαν για μεγάλα πράγματα. Ίσως και για την κορυφή του Ολύμπου. Την περίοδο που ο παπανδρεϊσμός υποχωρούσε στο ΠΑΣΟΚ, και «στα πράγματα» ερχόταν ο Κώστας Σημίτης, εκείνος βρισκόταν στην Ευρώπη. Προκειμένου να διευρύνει τους ορίζοντές του, και συνάμα να θυμίζει στον τότε πρωθυπουργό ότι «το ΠΑΣΟΚ… ήταν εκεί».
Επί Γιώργου Παπανδρέου, ο Χρήστος Παπουτσής βρέθηκε, σχεδόν μόνιμα, στην ηγετική ομάδα. Στην πρώτη Κυβέρνηση μετά τον Οκτώβριο του 2009 όμως, δεν χώρεσε. Έμεινε Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Εκείνη την περίοδο φλέρταρε με την προοπτική να γίνει ο αρχηγός των ατάκτων. Και να εκφράσει όσους δεν ανέχονταν το μνημόνιο. «Ποιάς κυβέρνησης υπουργός νομίζετε ότι είστε;», είχε πει στον δυστυχή Φίλιππο Σαχινίδη από βήματος Βουλής, σε μια πρωτοφανή ρητορική «χειροδικία».
Οι σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου διερράγησαν. Και, τελικά, το Μαξίμου «τιμώρησε» τον Παπουτσή, καθιστώντας τον μέρος του προβλήματος. Τον έβαλε στην Κυβέρνηση, με τον ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου, και μάλιστα στο υπουργείο-φετίχ για τη Γενιά του Πολυτεχνείου: Το Δημοσίας Τάξεως, έστω και αν ο σημερινός τίτλος του, «Προστασίας του Πολίτη», προκαλεί θυμηδία και απορίες.
Κάπου εκεί, η πορεία του Χρήστου Παπουτσή προς το μέλλον…τράβηξε χειρόφρενο. Και χθες, το… χειρόφρενο έσπασε. Με συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε μια ημέρα κατά την οποία τίποτα άλλο σημαντικό δεν κυριάρχησε στην επικαιρότητα, εκείνος που άλλοτε κρατούσε τη ματωμένη σημαία, μας ανακοίνωσε ότι… θα φτιάξει φράχτη στα βόρεια σύνορά μας, για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης.
«Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο. Έχουμε ξεπεράσει τα όριά μας, ως προς τη δυνατότητα υποδοχής παράνομων μεταναστών», είπε ο Χρήστος Παπουτσής. Ξεχνώντας ότι η κοινωνία για την οποία και ο ίδιος μαχόταν στο Πολυτεχνείο, ήταν μια κοινωνία ανοιχτή στη διαφορετικότητα, ανεκτική στην περιπλοκότητα, δεκτική στους «άλλους», από όπου κι αν προέρχονταν.
Αυτή η Γενιά, που δεν πίστεψε ποτέ στα ιδεώδη της, παρά μονάχα στην καλοπέραση και την προσωπική ευδαιμονία, μας έφερε στα όρια της χρεοκοπίας. Και φτιάχνει φράχτη στα σύνορα. Η ίδια ισχυρίζεται ότι το κάνει για να εμποδίζει τους λαθρομετανάστες να μπαίνουν στην Ελλάδα. Το πιθανότερο είναι ότι το κάνει, για να εμποδίσει τους Έλληνες… να μεταναστεύσουν!
