Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Τι έμαθες παιδί μου στο σχολείο;;

   Προχθές, στις 21 Απριλίου, το ημερολόγιο στη στήλη "Σαν σήμερα" έγραφε για μία μαύρη ημέρα για την Ελλάδα. Ήταν η ημέρα που o Παπαδόπουλος και η παρέα του,
επέβαλαν στην Ελλάδα τον στρατιωτικό νόμο, την γνωστή μας Χούντα...
Το τι έγινε σε εκείνη την επταετία δεν χρειάζεται να το ξανα-αναπαράξω, το γνωρίζουμε όλοι. Όλοι; Σχεδόν όλοι.
Σχεδόν όλοι διότι υπάρχουν αρκετοί νέοι που αγνοούν τέτοια ιστορικά γεγονότα. Νέοι, μαθητές που ακούνε για εκείνες τις μέρες και δεν γνωρίζουν τι συνέβει, τι έγινε... Είναι οι ίδιοι που δεν έχουν πρόβλημα να ψηφίσουν ή να υποστηρίξουν κάτι "έτσι για πλάκα", για χαβαλέ, ακόμα ακόμα αν θέλετε πιστεύοντας ότι έτσι ¨μαυρίζουν¨ τους κυβερνώντες με κάτι που δεν γνωρίζουν καν τι είναι πραγματικά... Αλλά "πουλάει"...
Και κάπου εδω γεννάται το ερώτημα: "Στο σχολεία τόσα χρόνια τι τους μαθαίνουν;;"
Η απάντηση είναι απλή. Αρχικά τους προετοιμάζουν για τις εξετάσεις της Γ' Λυκείου, άρα προφανώς μιλάμε για μια στείρα μόρφωση, ειδική και τυποποιημένη. Επίσης τους "φορτώνουν" με μαθήματα (βλέπε θρησκευτικά) που όχι μόνο δεν τους προσφέρουν τίποτα το ουσιώδες, αλλά απεναντίας διδάσκωντάς τα με επίκεντρο τον χριστιανισμό δημιουργούν φανατισμό και "έχθρα" ενάντια στης άλλες θρησκείες-δόγματα καταπατώντας το όποιο δικαίωμα του νέου στην ανεξιθρησκεία. Βέβαια αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, που χοράει πολύ ανάλυση αλλά ας κρατήσουμε μόνο την ουσία. "Εξαναγκάζουν" τους νέους στο να δεχθούν και να διδαχθούν με το έτσι θέλω ένα δόγμα. Μα τι τους εμποδίζει να πράξουν κάτι αντίστοιχο και από άποψη ιδεολογίας, ώστε να δημιουργήσουν την γενιά που επιθυμούν; Αυτό επιτυγχάνεται με τα μαθήματα (βιβλία) της ιστορίας τα οποία είναι γραμμένα έτσι ώστε να απασχολούνται οι μαθητές με μάχες που έγιναν πριν χιλιάδες χρόνια και να αγνοούν το ζουμί. Να αγνοούν, είτε να διδάσκονται αποσπασματικά και διαστρευλωμένα γενονότα των τελευταίων δεκαετιών, ύψιστης ιστορικής σημασίας για την χώρα.. Το σχολείο σαν έννοια έχει ως στόχο να προσφέρει στον νέο σφαιρικές και αντικειμενικές-αληθινες γνώσεις, να τον μάθει να σκέφτεται σωστά, ώριμα και τέλος να τον προετοιμάσει ώστε να δημιουργήσει τον χαρακτήρα του, τα "πιστεύω" του και να βγεί "έτοιμος" στην ζούγκλα που ονομάζεται Κοινωνία.
Οι φορείς κοινωνικοποίησης και διαμόρφωσης των ιδεών, της κουλτούρας κτλ των νέων είναι η οικογένεια, το σχολείο και έπειτα όποιος άλλος. Και όταν η οικογένεια για οποιονδήποτε λόγο είναι απούσα, είτε λόγω της εργασίας των γονέων, είτε από το χαμηλό τους μορφωτικό επίπεδο, είτε από το άσχημο κλίμα που μπορεί να επικρατεί, το σχολείο πρέπει να δηλώνει παρόν. Αντ΄ αυτού, το σχολείο είναι εκεί σαν μια απλή υποχρέωση και ως μια μονάδα δημιουργίας των μελλοντικών προβάτων της κοινωνίας που τόσο πολύ επιθυμούν κάποιοι. Φυσικά οι εκπαιδευτικοί είναι και αυτοί ανήμποροι να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση έχοντας απέναντί τους ένα πολύ καλά οργανωμένο αλλά εξίσου καλα κρυμμένο "έγκλημα".
Το αποτέλεσμα;; Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ζούμε όλοι στις μέρες μας. Αμόρφωτα παιδάκια στηρίζουν είτε από άγνοια, είτε γιατί έτσι μάθανε, είτε γιατί υπήρχε το κατάλληλο υπόβαθρο να δεχθούν τον ναζισμό και να "γίνουν" οπάδοί αυτού. Όλοι μας είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προχθές νέους με φωτογραφίες του Παπαδόπουλου και της παρέας του, τους οποίους χαρακτήριζαν εθνοσωτήρες και τους αναπολούσαν. Ποιοί; Άτομα που δεν τους έζησαν καν, αλλά κάποιοι τους πείσανε ότι.... Δεν μπορώ καν να σκεφτώ για τι πείστηκαν. Είναι αδύνατον. Είναι αδύνατον νέοι άνθρωποι, παιδιά που έχουν πάει σχολειο να υποστηρίζουν τέτοια πράγματα, είναι ντροπή για την χώρα, την ιστορία και τους νεκρούς. Είναι ντροπή.
Κάτι πάει λάθος, όχι λίγο, κάτι είναι εντελώς λαθος και ακόμα να μας ενοχλήσει από ότι φαίνεται. Αλλιώς κάτι θα μας πείραζε, κάπως θα αντιδρούσαμε... Αλλά τίποτα ακόμα. Δυστυχώς...


Δημήτρης Γάτσιος