Του David Owen - Reader's Digest (Asian Edition), April 1991, pp. 47-48Ο κύριος Γουίτσον δίδασκε φυσικές επιστήμες στην Γ' Λυκείου. Την πρώτη ημέρα του μαθήματός του, μας έδωσε μια διάλεξη για ένα πλάσμα αποκαλούμενο "cattywampus", ένα ζώο που εξαφανίστηκε την περίοδο των παγετώνων.... Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, μας έδωσε ένα κρανίο του ζώου το οποίο και γυρίσαμε σε όλη την τάξη, κρατήσαμε τις σημειώσεις μας και λίγο μετά μας έδωσε ένα ερωτηματολόγιο - τεστ πάνω στο μάθημα.
Όταν πήρα στα... χέρια το διορθωμένο γραπτό μου, συγκλονίστηκα. Ένα μεγάλο κόκκινο Χ υπήρχε σε κάθε μια από τις απαντήσεις μου. Είχα αποτύχει. Έπρεπε να έχει γίνει κάποιο λάθος! Είχα γράψει ακριβώς όσα είχε πει ο κος Whitson. Κατόπιν συνειδητοποίησα ότι όλοι στην τάξη είχαμε αποτύχει. Τι είχε συμβεί;
Πολύ απλά, ο κ. Whitson μας εξήγησε πως είχε σκαρφιστεί όλη την ιστορία για το cattywampus. Δεν είχε υπάρξει ποτέ οποιοδήποτε τέτοιο ζώο. Οι πληροφορίες στις σημειώσεις μας ήταν, επομένως, ανακριβείς. Πώς θα μπορούσαμε να πετύχουμε στο τεστ δίνοντας λανθασμένες απαντήσεις;
Όλοι οι μαθητές εξοργιστήκαμε. Τι είδους η δοκιμασία ήταν αυτή; Και τι είδους δάσκαλος θα έκανε κάτι τέτοιο;
"Έπρεπε να το έχετε καταλάβει", τόνισε ο κ. Whitson. Σε τελική ανάλυση την ώρα που μας έδωσε το κρανίο του cattywampus (στην πραγματικότητα ανήκε σε μια γάτα), μας έλεγε ότι κανένα ίχνος του ζώου δεν είχε διασωθεί! Είχε περιγράψει την καταπληκτική νυχτερινή όρασή του, το χρώμα της γούνας του και ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά που δεν θα μπορούσε να ξέρει. Είχε δώσει στο ζώο ένα γελοίο όνομα, και πάλι δεν υποψιαστήκαμε τίποτα. Ο μηδενισμός μας στο τεστ θα μετρούσε στον επίσημο βαθμό μας, όπως και έγινε!
Τότε ο κος Whitson είπε ότι ήλπιζε πως θα μαθαίναμε κάτι από αυτήν την εμπειρία. Οι δάσκαλοι και τα εγχειρίδια δεν είναι αλάνθαστα. Στην πραγματικότητα, κανένας δεν είναι. Μας είπε να μην αφήνουμε ποτέ το μυαλό μας να είναι νωθρό και, όποτε νομίζουμε οτι κάποιος κάνει λάθος, να έχουμε τη δύναμη να πούμε την άποψή μας.
Κάθε μάθημα ήταν και μια περιπέτεια με τον κ. Whitson. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ μερικές παραδόσεις του σχεδόν από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια μέρα μας είπε ότι το Volkswagen του ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. Μας πήρε δύο μέρες για να στοιχειοθετήσουμε μια διάψευση που θα τη δεχόταν. Δεν μας άφησε σε ησυχία έως ότου μάθουμε όχι μόνο το περιεχόμενο του μαθήματος, αλλά και το να υποστηρίζουμε με επιχειρήματα και χωρίς φόβο την αλήθεια.
Σύντoμα, ο νεογέννητος σκεπτικισμός μας επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα μαθήματά μας. Αυτό προκάλεσε προβλήματα στους άλλους δασκάλους, οι οποίοι δεν είχαν συνηθίσει να τους αμφισβητούν. Ο δάσκαλος της Ιστορίας μας θα μιλούσε για κάτι, και ξαφνικά κάποιος θα ξερόβηχε και θα έλεγε «cattywampus»...
Εάν μου ζητούσαν να προτείνω μια λύση στα προβλήματα των σχολείων μας, η λύση θα ήταν ο κ. Whitson. Δεν έχω κάνει καμία μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη, όμως το μάθημα του κου Whitson έδωσε σε μένα και στους συμμαθητές μου κάτι εξίσου σημαντικό: το θάρρος να κοιτάμε τους ανθρώπους κατάματα και να τους λέμε οτι κάνουν λάθος.
Μη νομίζετε βέβαια πως όλοι καταλαβαίνουν την αξία αυτής της ιστορίας. Μιά φορά είπα σε έναν δάσκαλο για τον κ. Whitson. Εκείνος ένιωσε αποτροπιασμό. "Δεν έπρεπε να σας κοροϊδέψει με αυτόν τον τρόπο" είπε.
Κι εγώ τον κοίταξα κατάματα και του είπα πως κάνει λάθος.
Από το "iliofaneia"
