Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Χωρίς δουλειά και μέλλον η γενιά της κρίσης

Χωρίς δουλειά και μέλλον η γενιά της κρίσης    Αν και διαθέτουν προσόντα, πτυχία και μεταπτυχιακά, δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας, καθώς όπου και να απευθυνθούν οι πόρτες είναι κλειστές...
«Εχω στείλει άπειρα βιογραφικά, έχω στηθεί σε ουρές και έχω δώσει δεκάδες συνεντεύξεις, αλλά τίποτα», λέει η 24χρονη Ασημίνα, πτυχιούχος Πολιτικής Επικοινωνίας
Η Ασημίνα, η Λιάνα, ο Βασίλης και η Λίνα δεν γνωρίζονται. Κι όμως μοιράζονται πολλά κοινά. Αν έμεναν στην ίδια πόλη ίσως να ήταν και φίλοι. Είναι όλοι τους από 24-29 ετών. Νέοι και άνεργοι. Στην Ελλάδα της αμείλικτης κρίσης. Είναι τα πρόσωπα πίσω από τους σκοτεινούς αριθμούς της Στατιστικής Αρχής και του ΟΑΕΔ, που αποτυπώνουν την κατάρρευση της αγοράς εργασίας στις ηλικίες της απόλυτης παραγωγικότητας.
Η εκτίναξη της ανεργίας στους νέους είναι αδιαμφισβήτητη. Όπως κι αν τη μετρήσει κανείς. Τον Οκτώβριο του 2006 σχεδόν ένας στους πέντε νέους -22,6%- ηλικίας 15-24 ετών ήταν εκτός αγοράς εργασίας. Τον Οκτώβριο του 2011 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 45,5%. Σχεδόν ένας στους δύο… Στις ηλικίες 25-34 η πορεία είναι αντίστοιχη. Ενας στους δέκα (10,7%) ήταν άνεργος τον Οκτώβριο του 2006. Ενας στους τέσσερις (25,3%) τον ίδιο μήνα του 2011. Ο παραγωγικός πυλώνας της χώρας διαλύεται.
Οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, μπαρκάρουν στα καράβια, κάνουν δουλειές του ποδαριού ή ψάχνουν απεγνωσμένα κάτι αξιοπρεπές.
Ακόμη κι όσοι επένδυσαν με συνέπεια στη γνώση, εξασφαλίζοντας ζηλευτά, άλλοτε, πτυχία και μεταπτυχιακά, δεν βρίσκουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Δεν είναι τυχαίο πως 23.780 Ελληνες αναζητούν σήμερα δουλειά σε χώρες της ΕΕ μέσα από το σύστημα EURES, όταν τον Απρίλιο του 2010 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν μόλις 7.849.
Ούτε οι ευκαιριακές δουλειές του καλοκαιρινού τουρισμού δεν αντέστρεψαν το κλίμα για τους 20άρηδες. Το τρίμηνο Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβρης του 2011 η ανεργία στις ηλικίες 15-29 άγγιξε το 35,3% (στις νέες γυναίκες το 40,8%), όταν την ίδια περίοδο το 2010 κυμαινόταν στο 24,2%.
«Απογοήτευση. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω. Προσπαθώ να μη με πάρει από κάτω, αλλά όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότερες μαύρες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό», μας λέει η 24χρονη Ασημίνα Μαναγλιώτη. Τη συναντάμε στο σπίτι των γονιών της στο Περιστέρι της Αττικής. Πριν ενάμιση χρόνο πήρε το πτυχίο της από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής κι επειδή δεν έβρισκε πουθενά δουλειά έφυγε στο Λονδίνο, για να πλουτίσει τη φαρέτρα των προσόντων της. Πριν από λίγους μήνες επέστρεψε στην Ελλάδα έχοντας στο χέρι μεταπτυχιακό τίτλο στην Πολιτική Επικοινωνία από το City University of London.
Και πάλι, όμως, βρίσκεται αντιμέτωπη με πόρτες κλειστές. Εχει στείλει το βιογραφικό της σε «άπειρες αγγελίες», έχει ξεκοκαλίσει τις σχετικές στήλες των εφημερίδων, έχει στηθεί σε ουρές και έχει πάει σε δεκάδες συνεντεύξεις, έχει αναζητήσει άκρες σε φίλους και γνωστούς, αλλά «δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει πλέον. Ακούω συνεχώς την ίδια φράση: πολύ καλό το βιογραφικό σου, ίσως κάποια στιγμή σε πάρουμε τηλέφωνο. Και ξέρω πως δεν θα με πάρουν ποτέ».


ethnos.gr