To Διαδίκτυο διαθέτει πρόσφορο έδαφος για την διακίνηση σχεδόν κάθε είδους ιδεών, πόσο μάλλον πολιτικών. Με δεδομένη τη ραγδαία εξάπλωσή του, οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούσαν να παραμένουν αδιάφορες για τα πολιτικά μηνύματα που κυκλοφορούν στον κυβερνοχώρο, με αποτέλεσμα, οι προσπάθειες πολλών εξ αυτών για λογοκρισία των χρηστών να γίνονται όλο και εντονότερες. Σύμφωνα με την Google, στο πρώτο μισό του 2011,οι κυβερνήσεις ζήτησαν προσωπικά δεδομένα 25.440 χρηστών από τις εταιρείες ερευνών και διαφήμισης. Περίπου 11.000 από αυτά τα αιτήματα προήλθαν από τις ΗΠΑ.
Πολύ σύντομα η πρακτική της διαδικτυακής παρακολούθησης μπορεί να γίνει νόμος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ρύθμιση «Stop Online Piracy» θα επιτρέπει στον γενικό εισαγγελέα να δημιουργεί μια μαύρη λίστα ιστοσελίδων που διαθέτουν παράνομα προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι παροχείς Διαδικτύου θα μπορούν νόμιμα να μπλοκάρουν την πρόσβαση στις ιστοσελίδες αυτές.
Πολλοί, που αποδοκιμάζουν τον νόμο, λένε ότι αποτελεί παραβίαση της Πρώτης Τροπολογίας, η οποία προστατεύει την ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι, αλλάζοντας ουσιαστικά τη φύση της διαδικτυακής πρόσβασης.
Εξάλλου, η CIA διαθέτει υπηρεσία που παρακολουθεί Facebook και Twitter, δίνοντας στον Λευκό Οίκο καθημερινή αναφορά για την άποψη της κοινής γνώμης. Υπάρχουν φορές μάλιστα που τα στελέχη της υπηρεσίας συλλέγουν περισσότερα από πέντε εκατομμύρια tweets σε μία ημέρα!
Οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που προσπαθεί να επιβάλει αυστηρότερο έλεγχο στους χρήστες. Η Κίνα, η Ρωσία, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν πρότειναν έναν «κώδικα δεοντολογίας» για το Διαδίκτυο, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Θα επιτρέψει στις αρχές να περιορίζουν τις πληροφορίες που προωθούν «την τρομοκρατία, την αποστασία ή τον εξτρεμισμό» ιδέες που, κατά τις κυβερνήσεις, απειλούν την κρατική και διεθνή ασφάλεια.
Στην Κίνα, οι αρχές απαγορεύουν στους δημοσιογράφους να μεταδίδουν μία πληροφορία από το Διαδίκτυο ή από μία φορητή συσκευή, χωρίς την έγκριση του… Πεκίνου. Το Facebook, το Twitter και το Youtube έχουν ήδη απαγορευθεί στη χώρα ένω οι κινεζικοί παροχείς διαδικτύου έχουν συμφωνήσει να ενισχυθούν οι έλεγχοι για αντικυβερνητικό περιεχόμενο.
Κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της Αραβικής Άνοιξης, οι κινεζικές αρχές προσπαθούσαν να κρατήσουν μακριά από τους κινέζους χρήστες την εξέγερση των Αράβων, υπό τον φόβο να δεχθουν «ακατάλληλα» (αντικαθεστωτικά) ερεθίσματα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα διαδικτυακής λογοκρισίας αποτελεί η Ταϊλάνδη, στην οποία απειλούνται με πολυετή φυλάκιση οι χρήστες που θα «τολμήσουν» να κάνουν like σε σελίδα που θα εκφράζει την αντίθεσή της στο μοναρχικό καθεστώς της χώρας!
Το «Electronic Frontier Foundation» (Ίδρυμα Ηλεκτρονικού Συνόρου) κατηγορεί αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες ότι πωλούν λογισμικό και εξοπλισμό παρακολούθησης σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Λιβύη, η Συρία, το Μπαχρέιν και η Κίνα.Η οργάνωση επισημαίνει ότι σε αυτές τις χώρες καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παρακολούθησης πολιτών.
Το Διαδίκτυο είναι το μόνο «μέσο» στο οποίο μπορούν να ακουστούν όλες οι απόψεις και όλες οι ερμηνείες επί παντώς επιστητού, οπότε όσοι ζημιώνονται, παίρνουν τα μέτρα τους. Ο Τζορτζ Όργουελ, εξάλλου, όταν έγραφε πολλές δεκαετίες πριν το «1984», για τον «Μεγάλο Αδελφό», ήταν πολύ μπροστά…
newpost.gr
